อกหักรักครุฑ

สำหรับเธอแล้วครุฑเป็นผู้ชายที่ใจร้ายมาก   เธอชอบเขา   แม้ว่าเขาจะมีชื่อเสียงในทางไม่ดี   แต่เมื่อชอบแล้วก็คือชอบ   

เขาไม่ได้จีบเธอแต่แววตาที่เขาคอยมองมาบ่อยๆ มันก็บอกเป็นนัยๆ ว่าเขาก็น่าจะชอบเธออยู่บ้าง   แล้วพอได้ใกล้ชิดกันเขาก็แสดงออกมากขึ้น   แต่ก็มากในแบบของครุฑนั่นแหละ   ผู้ชายขี้เต๊ะ   เธอก็ไม่ได้คิดมากอะไร   นิสัยคนย่อมแตกต่างกันไป   หากเธอชอบคนจ๊ะจ๋าช่างเอาอกเอาใจเธอก็คงชอบอังกฤษไปแล้วสิ   

แต่พอเธอมอบตัวให้เขาแล้วหลังจากนั้นเขาก็เมินเฉย   เธอเข้าหาอย่างไรก็ไม่ติด   ให้พ่อสื่อพ่อชักสองคนนั้นช่วยก็ยังช่วยไม่ได้   ครุฑเมินเธอชนิดไร้เยื่อใยจนจบเทอม   แล้วยังตามมาเมินกันต่อที่มหาวิทยาลัย   แล้วจะให้เธอคิดเป็นอื่นได้อย่างไร   นอกจากสมน้ำหน้าตัวเองที่หน้าโง่ไปให้เขาฟันแล้วทิ้ง

“ทำไม?   กินข้าวกับผัวเก่าสักมื้อจะตาย?”   โทสะของครุฑระบายออกมาเป็นคำพูดที่เค้นรอดไรฟัน

ล้อมรักเบิ่งตาจนโต   นี่ครุฑมาหาเรื่องกันหรือ?!   เวลาผ่านไปนานขนาดนั้นแล้วเนี่ยนะ   อีกอย่างใครกันแน่ที่เป็นผู้เสียหาย   เธอเชิดใบหน้าแฝงความเย่อหยิ่งของเธอขึ้น

“เซ็กส์ห่วยๆ แบบนั้นไม่ถือว่าเป็นผัวหรอก”

“แล้วถือว่าเป็นอะไร?”

“ถือว่าโดนหมามันกัดเอา”

“……”